Obchody 79. rocznicy śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego - Rzeszów

-kazanie Ks. Prałata Wł. Jagustyna

14 maja 2014

14 maja 2014 –79 rocznica śmierci Marszałka

W czasie Mszy świętej w rocznicę śmierci Marszałka Piłsudskiego okolicznościowe kazanie

wygłosił Ksiądz prałat Władysław Jagustyn proboszcz Parafii Św. Krzyża w Rzeszowie.

Kaznodzieja rozpoczął rozważanie fragmentów Liturgii Słowa ze święta świętego Macieja Apostoła,

które w tym dniu przypada w kalendarzu liturgicznym Kościoła. Responsorium Psalmu „Wśród

książąt ludu Pan Bóg go posadził” może posłużyć do refleksji nad życiem i dziełem Marszałka Józefa

Piłsudskiego. Również nauka Chrystusa: „ Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy kto życie

swoje oddaje za przyjaciół swoich” staje się pomocą do refleksji nad sensem służby dla

Ojczyzny i poświęceniem życia dla niej jakie dostrzegamy na przykładzie ofiary bohatera

narodowego.

Kazanie oparte było na fragmentach wypowiedzi kilku ważnych w dziejach Ojczyzny osób.

Oto fragmenty tego kazania:

W dniach żałoby narodowej po śmierci Marszałka 12 maja 1935 r. Prymas Polski kardynał

August Hlond złożył oświadczenie, odczytywane we wszystkich kościołach Rzeczypospolitej:

„W przyszłą sobotę nastąpi złożenie w Grobach Królewskich na Wawelu zwłok Marszałka

Piłsudskiego, który poza wielu innymi zasługami zapisał się w dziejach wskrzeszonej Polski

jako pogromca zbrojnego bolszewizmu, co chciał podbić Polskę i wcielić ją we

wszechświatową Republikę Sowiecką. (...) Zwycięstwami dni 15 i 16 sierpnia 1920 roku stanął

Marszałek Piłsudski w szeregu dziejowych obrońców wiary. Pod jego dowództwem zwycięski

czyn bohaterskiej armii polskiej, zwany „Cudem nad Wisłą” osiągnął znaczenie Lepanta i

Wiednia (zwycięstwa nad Turkami w roku 1571 i 1683). Za to należy się Józefowi Piłsudskiemu

wieczna wdzięczność nie tylko obywateli polskich, lecz całego chrześcijaństwa”.

Ważne dla nas wszystkich jest również świadectwo, które wypowiedział Wielki Polak, Papież

Jan Paweł II.

„Jeśli Pan Bóg mi pozwoli być jeszcze kiedyś na Wawelu, to pójdę do grobów królewskich i

pójdę też do grobu Marszałka. Wtedy przyszedłem na świat, kiedy szli na Warszawę

bolszewicy, kiedy dokonał się "Cud nad Wisłą", a jego narzędziem, narzędziem tego Cudu nad

Wisłą w znaczeniu militarnym był niewątpliwie Marszałek Piłsudski i cała Polska armia. Raduję

się, iż w suwerennej Polsce na nowo nabierają blasku i właściwego znaczenia patriotyczne

idee, związane z obroną Ojczyzny, z Marszałkiem Józefem Piłsudskim. Nie może kochać Polski,

kto nie zna Jej historii, kto nie szanuje sacrum – jakim jest pamięć narodu”.

I stało się faktem. W czasie kolejnej pielgrzymki do Ojczyzny Jan Paweł II stanął przy trumnie

Marszałka w kryptach na Wawelu i wyznał: „Nie mogłem nie być przy grobie Marszałka”.

Prymas Tysiąclecia Stefan Wyszyński wielokrotnie w swym nauczaniu o dziejach Ojczyzny

przypominał: „Kto chce wiele dobrego uczynić dla swojej Ojczyzny, nie może sobą zasłaniać

Boga, ale musi współdziałać z Bogiem, Ojcem Narodów”. Dziś nie mamy wątpliwości, że

twórca Polski Niepodległej był narzędziem w Ręku Pana i Króla ludów i narodów.

Jak Kościół uczestniczył w odzyskaniu Niepodległości Ojczyzny świadczy postawa

Nuncjusza Apostolskiego z tamtych lat.

Papież Pius XI, Kardynał Achille Ratti był nie tylko pierwszym ambasadorem i nuncjuszem

Watykanu w Niepodległej Polsce po 11 listopada 1918 r., przyjaźnił się z Piłsudskim. Był

jedynym zagranicznym dyplomatą, który w dniach klęski i trwogi w sierpniu 1920 r. nie opuścił

Warszawy! Co więcej, udał się pod Radzymin jeszcze w trakcie Bitwy Warszawskiej. Był to gest

symboliczny wielkiego znaczenia dla walczących Polaków. Później od roku 1922 również jako

papież Pius XI Achille Ratti doceniał historyczne znaczenie rozbicia komunistycznych

barbarzyńców i nawiązywał wielokrotnie do określenia „Polski jako przedmurza Europy i

cywilizacji chrześcijańskiej”. Wspierał Polskę i Polaków przez cały okres swego pontyfikatu. Był

świadkiem, jak rozmodlona była Polska w 1920 r. Brał udział w tych modlitwach, widział, jak

żołnierze i Wódz Naczelny odwoływali się do Matki Boskiej. To m.in. Nuncjusz Ratti promował

w kościele powszechnym postać bohaterskiego księdza Ignacego Skorupki. To właśnie

Nuncjusz późniejszy papież Pius XI – pisał: „Pamiętam, gdy byliśmy razem u Marszałka

Piłsudskiego w Wilnie, byłem świadkiem, jak gorąco modlił się Marszałek Piłsudski w Ostrej

Bramie przed Obrazem Matki Boskiej. Dał mi do poświęcenia dwa obrazy Matki Bożej, ażeby

później powiesić je nad łóżkami najdroższych istot, swoich córeczek”.

Znamienne świadectwo o Marszałku zostawił Święty Maksymilian Kolbe. Pisał on, że kiedy

Piłsudski otrzymał obraz Matki Bożej Ostrobramskiej, powiedział: „Matka Najświętsza wzięła

na siebie jakby ministerium dobroci, bo kiedy człowiek chociażby tylko patrzy na ten obraz, to

staje się lepszym”. Ojciec Kolbe dodał od siebie: Bogarodzica towarzyszyła mu w bojowym

marszu ku Polsce Niepodległej. Józef Piłsudski miłość ku Matce Niebieskiej wyssał z piersi swej

ziemskiej matki, którą bardzo miłował. Od swojej matki nauczył się też kochać wspólną

wszystkich ludzi Matkę i ukochał Ją, w postaci Ostrobramskiej Maryi Panny. I ta miłość

towarzyszyła mu przez całe życie.

Teraz może łatwiej także zrozumiemy, dlaczego Matka Boża dała mu złamać hordy

bolszewickie w dzień swego Wniebowzięcia. Piłsudski dwukrotnie szedł na kolanach do Matki

Boskiej Ostrobramskiej w Wilnie. Pierwszy raz jako 9-letni chłopiec Ziuk razem ze swoją matką

w dniu komunii świętej. Drugi raz jako marszałek wspólnie z nuncjuszem arcybiskupem Achille

Rattim – późniejszym papieżem Piusem XI. Srebrny medalik z Matką Boską Ostrobramską miał

ze sobą przez całe życie. Miał go na Syberii, w więzieniach rosyjskich i niemieckich, miał go 15

sierpnia 1920 r. Z tym medalikiem został pochowany na Wawelu. Pod wizerunkiem Tej, do

której modlił się przez całe swe życie.

Warto też rozważyć nauczanie pasterskie jakie skierował Biskup Kazimierz Ryczan do

uczestników nabożeństwa w katedrze w Kielcach z okazji 10-lecia Liceum im. Józefa

Piłsudskiego. „Piłsudski nabył wrażliwości serca w domu prowadzonym przez ojca –komisarza

Rządu Narodowego w czasie Powstania Styczniowego oraz przez matkę Marię z Bilewiczów,

która wpoiła synowi mądry patriotyzm oraz umiejętność rozróżniania spraw ważnych od

nieistotnych, bzdurnych. W domu zrozumiał, czym jest rusyfikacja i na czym polega

patriotyzm. Na wieszczach narodowych nauczył się Ojczyzny. Wiedział, że Ojczyzna to język,

to cała historia, to ziemia urodzajna i trudna, to chłopi i ziemianie, to kościół stojący w parafii i

lud modlący się.
Ojczyzna to pamięć i cmentarze także. Był zesłańcem na Sybir. Był więźniem niemieckim w

Magdeburgu. Stanął na czele Legionów i wyzwolił Polskę spod zaborów. Stawił czoła

Moskalom pod Warszawą i dowodził bitwą, od której zależał los Europy.

Co z tego miał ten polityczny szaleniec? Miał miłość do narodu, miał poważanie w wojsku,

miał respekt u zagranicznych polityków. W sercu nosił Polskę i kilka kochanych osób…

Przyniósł przed Pana Boga miłość do Ojczyzny, osoby, które kochał, smutek po zabitych w

zamachu zbrojnego, namaszczenie olejami świętymi.

My dzisiaj przynosimy przed Pana Boga modlitwy o jego zbawienie, o miejsce w domu Boga

Ojca, bo wyniszczył swe fizyczne siły na budowanie ojczystego domu…”

Zwięczeniem tych rozważań są słowa samego Józefa Piłsudskiego wypowiedziane 11.I

1920 r.:

„Jestem żołnierzem. Kocham żołnierkę i byłem tym, któremu los pozwolił w wielkiej wojnie

światowej, gdy wielkie, olbrzymie państwa rzuciły na kartę miliony ludzi, miliardy pieniędzy,

cały przepych nowoczesnej techniki, któremu los dał szczęście, żem nie miał w imieniu Polski

zginąć w tym tłumie, żem wzniósł ubogi, maleńki domek żołnierza polskiego i nad nim

postawił i wywiesił sztandar polski”.

„Podczas kryzysów – powtarzam – strzeżcie się agentur. Idźcie swoją drogą, służąc jedynie

Polsce, miłując tylko Polskę i nienawidząc tych, co służą obcym”.

Naczelnik Odrodzonego Państwa Polskiego jest autorem słynnego powiedzenia: „Ten, kto nie

szanuje i nie ceni swej przeszłości, nie jest godzien szacunku teraźniejszości ani nie ma prawa

do przyszłości”.

Marszałka Piłsudskiego cechowało twarde wyczucie życia, moc oraz hardość charakteru, a

przy tym głęboka kultura umysłowa, bez obciążeń niewoli. Żył dla wolności – wolności

świadomej, utożsamianej z pierwotną potrzebą ducha, w jego prymacie wobec otaczającego

świata i rozumianej w kategoriach sumienia, walki dobra ze złem i moralnej odpowiedzialności

Spadkobiercy spuścizny Wielkiego Marszałka i chwalebnej II Rzeczypospolitej!

Prawda i pamięć – to klucz do naszej historycznej mądrości.

Bo nawet jeśli my zamilkniemy, kamienie wołać będą. I wołają! – Naród bowiem ma prawo do

pamięci. Bo pamięć – to miłość!

Wołajmy modlitwą poety:

Boże!
Przygarnij w sercu lud skarlały,
Pomóż nam żyć, jak oni żyli,
By godnie rządzić w ich Ojczyźnie,
Byśmy ich nie zapomnieli….

DOWÓDZTWO II PŁD.-WSCHOD. OKRĘGU Z.S. "STRZELEC" --- RZESZÓW