"Strzelcy z JS 2021 w Kostiuchnówce".

18 sierpnia nasz jednostka strzelecka miała historyczną (pierwszy powojenny pobyt "Strzelców" w tym ważnym dla każdego Polaka miejscu) okazję być w miejscu bitwy pod Kostiuchnówką, gdzie w dniach od 31 X 1915 do 7 VII 1916 brygady Legionów Polskich toczyły ciężkie boje o utrzymanie linii frontu.

Tak jak dla nas "Strzelców" był a to historyczna chwila, tak dla sprawy polskiej w tej wojnie również. To właśnie tutaj wszystkie trzy brygady w sile ok. 20 tys. żołnierzy ubranych w mundury z polskimi znakami i pod polskimi sztandarami mogły pokazać zaangażowanie Polaków i podkreślić naszą odrębność oraz chęć walki, ale o polską sprawę. To dzięki legionistom powstrzymano tzw. ofensywę gen. Brusiłowa, który dowiedziawszy się że przeciw jego wojskom stoją Polacy koniecznie chciał przełamać front w tym właśnie miejscu.

Przypłaciło to życiem ponad 2000 legionistów a sami Niemcy nie mogli wyjść z podziwu nad zdolnościami bojowymi i zapałem bitewnym legionowych żołnierzy. To dla upamiętnienia naszego czynu zbrojnego niemiecki dowódca nakazał zmienić nazwy na mapach i trzy miejsca najcięższych walk nazwano Polską Górą, Polskim Laskiem i Redutą Piłsudskiego. Nazwy te funkcjonują do dziś, mimo że sowiecki administrator tych ziem w latach powojennych i obecne ukraińskie władze niechętnie widzą ślady polskiej przeszłości i działalności na tych ziemiach.

Na dwóch cmentarzykach wojennych z mogiłami polskich legionistów w Lasku Polskim odnowionych przez naszych harcerzy w 1998 roku oraz przy Reducie Piłsudskiego złożyliśmy kwiaty i zapaliliśmy znicze. Dotarcie do tych miejsc było możliwe dzięki życzliwej postawie i wiedzy miejscowej ludności, których ojcowie i dziadkowie niejednokrotnie mieli okazję być naocznymi świadkami wydarzeń w czasie gdy zmagali się tam Polacy z Rosjanami, jak również w latach międzywojnia, gdy odbywały się tam uroczystości rocznicowe organizowane przez władze państwowe i samorządowe związane z daniną życia jaką tu złożyli na ołtarzu Ojczyzny legioniści w latach I wojny światowej.

Nasza niewiedza topograficzna wynikająca z braku dokładnych map z początku wieku XX i aktualnych, oraz ze zmian jakie nastąpiły w terenie od tamtych czasów nie pozwoliłaby samodzielnie dotrzeć do interesujących nas miejsc.
Zwłaszcza ostatniego z wymienionych wyżej - Reduty Piłsudskiego nie znaleźlibyśmy zapewne, gdyby nie "tubylec", który zobaczywszy naszą (liczna w końcu) grupę zainteresował się celem naszej wizyty i zaoferował swoją pomoc w dotarciu do celu wędrówki.

Pozostają niezatarte wspomnienia i nadzieja, że jeszcze tam kiedyś w r ó c i m y.